Gevaar vermijden is op termijn niet veiliger dan zich eraan blootstellen. Het leven is ofwel een gedurfd avontuur, ofwel niets.
Het is niet nodig een goed mens te zijn om te kunnen raden wat een goede en pure ziel in bepaalde omstandigheden zal doen.
Morele properheid is net als lichamelijke niet eens en voorgoed verworven: ze moet behouden en hernieuwd worden door de goede gewoonte van oplettendheid en discipline.
Een nieuwkomer in het parlement valt eigenlijk ‘beter’ in de oppositie, met grotere vrijheid om je mening te uiten en het poltieke spel te leren.
Er zijn meerdere manieren om Europeaan te zijn, en het ene land kan zijn definitie niet opleggen aan een ander land.
De Europese Conventie als te vette melk die nog ontroomd moet worden opdat iedereen ervan zou kunnen drinken. En vele discussies moeten minstens tot de pasteurisatie leiden…
Om te bereiken wat ik wil zal ik mijn volle gewicht in de weegschaal werpen, inclusief mijn slechte karakter.
Vrouwen in de politiek zijn niet anders dan zogenaamd ‘gewone’ vrouwen.
Wij vrouwen hechten weinig belang aan de uiterlijke tekenen van de macht; we hebben geen tijd te verliezen, omdat we nog zoveel andere dingen moeten doen. Het is mijn ervaring dat vrouwen daardoor sneller tot oplossingen komen.
Meer vrouwen in de regering is dus ook op dat vlak (niet blijven hangen op restaurant of caf̩) een stap vooruit: hoe minder volk er informeel blijft navergaderen, hoe kleiner de kans op parallelle besluitvorming.
Stemrecht betekent niets voor vrouwen. We zouden gewapend moeten zijn.
Onze vijand is traditioneel ook onze redder, doordat-ie ons weerhoudt van oppervlakkigheid.
De wereld zou er een stuk beter voorstaan met een vrouwelijke premier. Ik ben kandidaat.
President zijn heeft niets weg van reality TV. Het gaat niet over beledigende tweets sturen of vurige toespraken houden; het gaat over al dan niet kunnen omgaan met de geweldige verantwoordelijkheid van leiderschap.
Ik wil geen compromis maken over waar we moeten uitkomen, alleen over de weg daar naartoe.